Het Imposter Syndroom: leiden met een pamper aan

"Je weet niets, je bent waardeloos, en binnenkort zullen mensen zien wat je bent: een oplichter." Klinkt bekend?

Hier zijn drie tips om het imposter syndroom te overwinnen.

Dit is een persoonlijk verhaal dat ik wil delen omdat ik nogal wat vrouwelijke leiders ken die steeds terugkerende gevoelens van falen hebben en doen alsof. Hun lijden raakt me.

In de overtuiging dat je je talenten niet ten volle kan benutten als je door de Gremlins wordt vastgehouden, ben ik op een kruistocht om leiders te helpen zich te bevrijden van hun innerlijke criticus opdat ze het beste uit zichzelf te kunnen halen.

Ik worstel al jaren met Gremlins die met hun griezelige stemmetjes fluisteren: "Wat heb je er een puinhoop van gemaakt!", "Je kan toch echt niets goed doen, hé?", "Typisch jij, om alles vanaf het begin te verknoeien!", "De mensen zullen er snel achter komen dat je niets kan, dat je niets weet, dat je doet alsof!"

Die Gremlins halen je naar beneden en houden je klein. Zelfontplooiing en groei zijn er nauwelijks of je neemt babystapjes. Je verkeert in voortdurende zelftwijfel en dus besluiteloosheid. Elke goedbedoelde feedback is een ferme klap voor je fragiele ego. Je werkt je uit de naad, maar je ziet mensen die minder getalenteerd zijn dan jij professioneel vooruitgaan, en je vraagt je af waarom je blijft achterlopen in je carrière.

Je bent niet geboren met het Imposter Syndroom; het is geen ziekte of een modegril, noch is het een karaktereigenschap. Het is een patroon van zelfverachtende gedachten, ontstaan in je jeugd.

Deze gevoelens van onwaardigheid zullen niet op magische wijze verdwijnen. Niet met de leeftijd, niet met medicijnen, niet met yoga. Maar je kunt er wel uit worden gepraat, veronderstellende dat een lobotomie niet aan de orde is.

Dit is wat ik deed toen ik besefte dat ik niet veel tijd meer had om het beste uit mezelf te halen en grootse dingen te doen (in mijn ogen).

1. Therapie:
   1. Accepteren: ik vond de hoofdoorzaak van mijn gebrek aan eigenwaarde en accepteerde die zonder wrok tegen mijn naasten
   2. Confronteren: mijn therapeut daagt mijn veronderstellingen uit over hoe mensen mij zien. Haar (zachte) eisen voor bewijs laten me met stomheid geslagen. Ik begrijp nu dat het allemaal in mijn hoofd zit
   3. Opbouwen: mijn therapeut vraagt naar mijn prestaties, en hoezeer ik ook probeer om ze te minimaliseren, ze zet ze om in overwinningen en bouwt aan positieve versterking. Opnieuw, en opnieuw en opnieuw.
2. Een mentor: vele jaren jonger dan ik, is mijn mentor een Zondagskind: gelukkig, geaard, stabiel, en liefdevol. Zijn vrije en opmerkelijk positieve geest inspireert me om mezelf niet altijd zo serieus te nemen - dat proberen alleen al een applaus waard is - en dat het geen schande is als je dingen niet perfect doet. En hij respecteert mij.
3. Oefen met het geven en aanvaarden van complimenten: geniet van het warme fuzzy gevoel dat beide partijen ervaren als er complimenten worden gegeven. Leer om eerst op een authentieke manier te geven, dan is het gemakkelijker om elk compliment te aanvaarden als een gemeende uiting van waardering.

Imposter syndroom is nog meer een beproeving als je een leider bent. Mensen kijken naar jou om de weg te wijzen en om beslissingen te nemen. Als ze merken dat Gremlins aan je ziel vreten, zul je nooit de leider zijn die je potentieël kan zijn. De realisatie van je ambitie zal ALTIJD een brug te ver zijn met een woud van Gremlins op jouw schouders. Geloof me, ik weet het.

👹 Het imposter syndroom is slopend. Doorbreek de vicieuze cirkel van zelf-sabotage. Ruim jouw Gremlins uit de weg. Nodig Tweety uit.